13/11/2013 15:08:40

Lëndët kimike, çfarë thonë banorët në Elbasan ?

Frika dhe pasiguria për një vendim të mundshëm të Qeverisë për armët siriana. Flasin banorët

SHKODER - I pari që munda të takoj, në rrugën për në Mjekës, e më pas për në Uzinën e Lëndëve plasëse, ishte një mesoburrë, në një lokal të vogël. Zotëria zemërgjerë me ofroi një kafe dhe me pas e pyeta se, a keni frikë që armë kimike do vijnë në këtë uzinë, e per më tepër kaq pranë me banesat?

"Po. Si mos kemi frikë. Të gjithë po thonë se bëhet fjalë për armë kimike të rrezikshme, se po ishte për armë të thjeshta nuk do e kishim dhe aq problem, se jemi mësuar tashmë me zhurma, plasje, lekundje nga shpërthime të fuqishme. Edhe pse edhe keto na kanë shkaktuar sa e sa herë frikë, e sidomos tek të vegjëlit. Shiko banesat rreth e rrotull, sa afër me uzinën janë. Larg qoftë që të ndodhë ndonjë gjë e paparashikuar, do ishte mos o Zot. E më tej, rruga e asfaltuar jo shumë kohë më parë, të ftonte qetësisht, mes tokash të mbjella dhe banesash të reja. E vështirë të takoje njerëz rrugës, ndoshta ishte orari i drekës, ose ndoshta ishin duke punuar nëpër tokat e tyre, pasi tutje pashë njerëz që punonin tokën. Në një kthesë aty pranë, një grua bashkë me një fëmijë të vogël, qëndronte buzë rrugë, që pasi e pyeta, më tha se ishte duke pritur makinën për të zbritur poshtë në qytet. Ishte miqësore dhe nuk i rezistoi dot pyetjes duke më pyetur se kush isha. Pasi degjoi fjalën gazetar nga unë, e para gjë që më tha ishte: “E vërtetë është se, shumë shumë shpejt do të vijnë ato plehrat kimike nga një shtet tjetër?” Nuk dita t’i jepja një përgjigje ekzakt.

























"Po ti, ke frikë", e pyeta ? "Po si mos kemi. Kam dëgjuar në lajme se janë shumë të rrezikshme. Kam kam hall për vete, se vetë kam jetuar mjaft, pork am hallin e fëmijëve (duke më traguar mbesën e saj të vogël, që nuk ja lëshonte dorën). A e dinë ata se, këtu vdesin shpesh njerëz me problem që vijnë nga këto të shkreta armë ?"

Dhe pak metra me tutje, përpara kisha një tabelë që thoshte se aty gjendej ULP Mjekësit. Nuk munda të shquaj ndonjë roje tek dera e saj dhe pse ajo ishte e mbyllur. Një kanal uji, bënte ndarjen e saj me një fshat aty pranë, që ndryshe nga shtëpitë që lamë pas, ato ishin më të vjetra. Në një xhiro mes për mes asaj lagjeje që kisha para, nuk mund të has asnjë banor. I vetmi që më pa gjithë habi, ishte një qen që po kërkonte diçka për të ngrënë në një mase mbeturinash. Nga të gjitha anët, vështirë se mund te shquaje diçka në drejtim të Uzinës pasi ajo ishte e mbuluar nga pemë të larta. //HermesNews ©2013// Na ndiqni dhe në Facebook dhe Twitter

Ardi Fraholli

Dërgo me email | Stampo artikullin